سازمان فضایی فدرال روسیه، روس‌کاسموس، اعلام کرد که کاوش در ماه، برنامه اصلی و محوری این کشور در دهه آینده فعالیت‌های فضایی آن خواهد بود.

این سازمان در سال جاری برنامه‌ای بلندمدت برای کاوش در عمق فضا را تهیه کرده است که کاوش در ماه، هسته این برنامه را تشکیل می‌دهد.  با این حال، تحقیقات سیاره‌ای و منظومه شمسی از دیگر موضوعات این برنامه خواهد بود.تاسیس ساختارهای دایمی در نزدیکی قطب جنوب ماه و انجام کاوش با وسایل سرنشین‌دار در دستور کار آژانس فضایی روسی قرار دارد.

این سازمان پیش‌بینی می‌کند اولین اعزام سرنشین‌دار به ماه در دهه 2020 انجام شود. در صورتی که چنین ماموریتی به انجام برسد، در حقیقت چنین کاری پس از 40 سال بعد از برنامه آپولو به وقوع می‌پیوندد.
 البته قبل از انجام ماموریت سرنشین‌دار، سه ماموریت خودکار به نام‌های لونا 25 و 26 و 27 به انجام خواهند رسید. لونا 24 آخرین ماموریتی بود که در سال 1976 توسط روس‌ها به انجام رسید و وجود آب در نمونه‌های بازگشتی از ماه را اثبات کرد.

روسیه باز سال 1959 برنامه لونا را به منظور کسب اطلاعات در مورد ماه تعریف کرد. این برنامه، نخستین برنامه فضایی بود که در مورد جسمی آسمانی غیر از زمین تعریف شد و قرار بود از اطلاعات به دست آمده در آن، در برنامه ریزی ماموریت‌های آینده ماه و سفر انسان به این کره و همچنین در برنامه‌های اکتشافی سیاره‌های زهره و مریخ استفاه شود.

برنامه لونا در واقع مجموعه‌ای از ماموریت‌های فضاپیماهای رباتی بود. در سال 1957 سرگی کارالیوف، رهبر برنامه‌های فضایی شوروی، طرحی برای فرستادن محموله به ماه مطرح کرد که بر اساس آن فضاپیما می‌توانست روی سطح ماه فرود آید و یا در اطراف آن بگردد.

در سال ۱۹۵۸ این طرح صورت رسمی به خود گرفت و در پایان همان سال، اولین پرتاب این برنامه انجام شد. اولین اهداف تعریف شده برای فضاپیماهای برنامه لونا، تماس با سطح ماه، قرار گیری در مدار آن و عکس برداری از سطح تاریک آن بود. در هنگام تعریف مأموریت‌های لونا، حتی پیشنهاد شد انفجاری اتمی در سطح ماه صورت گیرد و از زمین، نور و تششعات این انفجار، هنگامی که فضاپیمای حاوی محموله اتمی با سطح ماه برخورد می‌کند، دیده شود. به این ترتیب از انجام چنین عملیاتی اطمینان حاصل می‌شد. ای مأموریت هیچگاه انجام نگرفت.

در برنامه لونا، ۴۸ مأموریت تعریف شد که نیمی از آنها در مرحله پرتاب ناکام ماند. از ۲۴ پرتاب موفق انجام شده نیز تنها ۱۵ فضاپیما توانستند ماموریت خود را به طور کامل به انجام برسانند.

کاوشگر لونا-۱ که دوم ژانویه ۱۹۵۹ پرتاب شد، چهارمین تلاش برای ارسال فضاپیما توسط شوروی‌ها به سوی ماه بود.این کاوشگر کروی، ۵آنتن داشت که از نیم کره بدنه آن خارج شده بودند. کاوشگر لونا-۱ پس از ۳۴ ساعت پرواز، در حالی که با سرعتی نزدیک به ۸۹۰۰ کیلومتر در ساعت از فاصله ۵۹۹۵ کیلومتری ماه عبور میکرد، در مدار خورشید گرفتار شد و در جایی بین مدارهای زمین و مریخ شروع به گردش حول خورشید کرد. به این ترتیب لونا-۱ اولین قمر مصنوعی خورشید شد. علاوه بر این لونا-۱ چند تجربه دیگر را نیز برای نخستین بار در تاریخ فضا به نام خود ثبت کرد. دوم ژانویه، لونا-۱ اولین جسم ساخت دست بشر شد که توانست به سرعت فرار از زمین برسد و مدار زمین را ترک کند. روز بعد از پرتاب، لونا-۱ یک کیلوگرم گاز سدیم در فضا رها کرد و به این ترتیب دنباله دار مصنوعی را در فضا به نمایش گذاشت.

منبع: سیناپرس